رحمت، دوباره با تو به دل‌ها مقـیم شد            از یُمن مـقدمت رمـضـان هم کریم شد

از لطف تو بهشتِ بَرین نیز بهـره برد            آقـای آن شـدی و بـهـشـتِ نـعـیــم شــد

دلـدادگی ما به تو از قـبل خـلـقت است            مهـرِ تـو صـاحـبِ دلِ مـا از قـدـیم شد

افـسـوس، زائـرانِ تو تـنـهـا کـبـوتـرند            افسوس، روضه‌خوانِ حریمت نسیم شد

اما بدونِ شک به دعـایِ تو بوده‌ که...            تهران، حـریمِ حضرت عبدالعـظیم شد